"อดทนหน่อยองคุลิมาล ! ความเดือนร้อนที่เธอได้รับนี้ย่อมเปรียบไม่ได้เลยกับความเดือดร้อนที่เธอเคยทำไว้แก่คนอื่น คนอดทนชื่อว่าบูชาเราผู้ชนะ ด้วยการบูชาอันเยี่ยม"
เหตุแห่งคำตรัส : พระองคุลิมาลเถระ
พระองคุลิมาลแม้เป็นพระแล้ว ก็มีความยากลำบากในการดำรงชีวิต เมื่อไปบิณฑบาตชาวบ้านก็พากันหนีหัวซุกหัวซุนด้วยความหวาดกลัว ครั้นทราบว่าพระไม่ทำร้ายใครแล้วก็พากันด่าว่าสาปแช่งขว้างปาด้วยอิฐด้วยหิน แม้พระที่ไปด้วยก็พลอยลำบาก ขาดปัจจัยอาหารไปด้วยเช่นกัน พระพุทธเจ้าจึงเสด็จมาเยี่ยมและปลอบใจพระองคุลิมาล ดังคำตรัสข้างต้น
เมื่อองคุลิมาลพบหญิงท้องแก่มาใส่บาตร ครั้นเห็นหน้าก็จำได้ว่าเป็นองคุลิมาล นางทิ้งถาดอาหารวิ่งหนีรอดรั้ว แต่ติดท้องคาอยู่จึงรอดไปไม่ได้ พระองคุลิมาลเห็นเช่นนั้นทั้งสลดสมเพชและเกิดจิตเมตตาสงสารอย่างมาก พระพุทธเจ้าทรงแนะให้โปรดสัตว์ด้วยการกล่าวสัจวาจา
รุ่งขึ้นพระองคุลิมาลจึงตรงไปยังบ้านหญิงมีครรภ์และกล่าวว่า "ดูก่อนน้องหญิง เพราะเหตุที่เราผู้เกิดแล้วโดยอริยาชาติ (บวชเป็นบรรพชิต) มิได้แกล้งฆ่าสัตว์ตัดชีวิตทั้งที่รู้อยู่ ด้วยสัจจะนั้น ขอความสวัสดีจงมีแก่น้องหญิงและบุตรในครรภ์เถิด" หญิงนั้นก็คลอดบุตรได้โดยง่าย
แต่นั้นมาความลำบากยากเข็ญลดน้อยลง พอจะมีผู้ใส่บาตรให้บ้าง ท่านปลีกตนไปอยู่ป่าบำเพ็ญเพียรจนบรรลุอรหันตตผล วันหนึ่งได้เข้าเมืองเพื่อบิณฑบาต มีก้อนหิน ก้อนดิน ท่อนไม้ ก้อนกรวดอันชาวบ้านประสงค์จะขว้างไล่กา แต่กรรมบาปที่ท่านได้กระทำมาจึงทำให้บังเอิญมาตกที่ตัวท่านจนศีรษะแตกโลหิตไหลโทรมกาย บาตรแตก สังฆาฏิขาดวิ่น กระนั่นท่านก็สำรวมกายใจสงบ เดินอย่างสำรวมทนทุกขเวทนามาเฝ้าพระพุทธเจ้า ในที่สุดพระองคุลิมาลก็ใช้กรรมในชาตินี้แล้ว และนิพพานในเวลาต่อมา
คำตรัสของพระพุทธเจ้า เหตุแห่งคำตรัส หน้า ๙๙
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น